Biliyorsunuz müzikal izlemek ve klasik müzik dinlemek için dünya standartlarında bir salonumuz oldu bu sezon, Zorlu Center PSM sayesinde. Sezonun ilerleyen vakitlerinde “Cats” ve “Notre Dame de Paris” gibi sevilen müzikalleri de izleme fırsatını bulacağımız programın ilk müzikali ise “Jersey Boys” oldu.

Frankie Valli and the Four Seasons’ı benim gibi hiç duymamış olabilirsiniz. Fakat emin olun ki aslında hiç de yabancı değilsiniz onlara. “Can’t Take My Eyes Off You” ve “Beggin”i duymamış olmanız mümkün değil ne de olsa. “Jersey Boys”, pop müzik tarihinde önemli bir yere sahip bu grubu geçmişleri, inişleri, çıkışları, dostlukları ve kavgalarıyla anlatan bir hikayeye sahip. Broadway ve West End’in en önemli ödülleri olan Tony ve Olivier ödüllerinin her ikisinde de En İyi Müzikal ödülünü kazanan bu yapım, önümüzdeki yıl Clint Eastwood’un yönettiği film versiyonuyla da karşımıza çıkacak.

Ben, gerçekten West Ende ve Broadway standartlarında bir sahne düzeni, dekor ve kaliteyle bir müzikali İstanbul’da izlediğim için çok mutlu olsam da, “Jersey Boys”u beğenemedim. Frankie Valli’yi canlandırdan oyuncunun muhteşem sesi büyülese de, bir müzikalden çok bir müzikli tiyatro gibi geldi bana. Şarkıları hikayenin bir parçası olmayan, bir filmin soundtrack’inden farklı bir işlevi olmayan müzikallerden zevk alamadığımı da “Jersey Boys” ile anlamış oldum. “Dreamgirls” ve “Ray” kıvamında müzik kariyeri filmlerinden hoşlananlar için oldukça tatmin edici bir müzikal. Ama ben, bir hikaye insanı olarak, bu denli fazla konuşmalı bir müzikalden memnun kaldığımı söyleyemiyorum.