Henüz 2000′li yılların başlarında başta “Je ne veux pas travailles” olmak üzere “Sympatique” albümündeki tüm şarkılara hayran kalarak dinlemeye başladığım Pink Martini, yıllar içinde Türkiye’yi sık sık ziyaret eden ve her yeni albümleriyle farklı kültürleri, dilleri ve ezgileri keşfetmemi sağlayan vazgeçilmez bir grup haline geldi. 3 kez canlı izledim onları ve hiçbirinde (gerçekte kendilerini tekrarlamış olsalar bile) kendilerini tekrarlıyorlarmış hissiyatı yaratmadılar.

Pink Martini’nin yeni albümü “Get Happy”, geçtiğimiz aylardaki (izleyemediğim) son Türkiye konserlerinden hemen sonra raflarda şimdi. Almanca-İngilizce bir şarkıyla, “Ich Dich Liebe” ile başlıyor albüm, -ki en az “Amado mio” kadar görkemli bir giriş şarkısı olduğunu düşündüm ilk dinlediğim anda. Albümde hayranı olduğum Rufus Wainwright ile iki Phyllis Diller ile de bir düet yer alıyor. (Phyllis Diller’da daha önceki Jimmy Scott düeti “Tea for Two”daki huzuru buldum.) Birçok insan gibi benim de çok sevdiğim “Quizas Quizas Quizas” ve “Sway”in yorumları da pek güzel olmuş. Her konserlerinde söyledikleri “Üsküdar’a Gider İken”i de sonunda albümlerine koymuş olduklarını hatırlatayım.

Not: Her zamanki gibi bu Pink Martini albümünde de dinlemeye katlanamadığım iticilikte şarkılar yok değil: Özellikle bir Marvel ‘villain’i ses tonuyla söylenen, “ZUNZUNZUNZUNZUNZUNDOKO!” melodisinin kabuslarınıza girmesine neden olacak “Zundoko” şarkısından uzak durmanızı tavsiye ederim. Ama tabii zevkler, renkler…