Her hafta birden fazla kez sinemaya gitmeye alışıksanız, blockbusterlarla dolu yaz ayları, hem fazla seçenek sunmadığından hem de heeeeer salonda aynı filmler oynadığından can sıkıyor. Man of Steel, Star Trek: Into Darkness ve Now You See Me‘yi izledikten sonra kendimi içinde bulduğum boşluğun dermanı ise World War Z‘nin vizyona girmesi oldu. Açıkçası Finding Neverland‘den beri doğru düzgün bir işine rastlamadığım Marc Forster‘ın adını yönetmen koltuğunda gördüğümden beri filmden fazla ümidim yoktu. Fakat Brad Pitt‘i bir aksiyon filminde izleyecek olmak ve fragmanda çılgınca koştuğunu ve üst üste bindiğini gördüğüm ‘alışılmadık’ zombiler merakımı arttırmıştı.
World War Z‘nin iyi yanları, değiştirdiği zombi algısı, “her şeyin normal olduğu sıradan bir sabahtı” faslını fazla uzatmadan aksiyona başlayıp sadede gelmesi ve özellikle son bölümünde yarattığı başarılı gerilim ortamı. Kötü yanıysa başarılı salgın filmlerinde var olan “salgını kişileştirmek” yöntemine başvursa da bunu aksiyonun gerisine atmış olması. Vizyondaki diğer blockbusterları tükettiyseniz, sıkılmadan izleyeceğiniz ve sizi heyecanlandıracak bir film olarak tercih edebilirsiniz World War Z‘yi. Üstelik filmin en iyi bölümü olan son bölümünde Avrupa sinemasından aşina olduğunuz birçok yüzü görebilecek olmanız da bonusu.
